Fabienne Peters

koplos kopvrij  koplol koprol alles zit in mijn hoofd filosooft dooft

'Je hebt een burn-out, zie dat nou een keer in', zegt S. geërgerd. We lopen met een volle Dirk-tas terug naar huis, hebben allebei een handvat vast. Ik voel me leeg en mijn oren suizen. Heeft hij gelijk? Overdag stuiter ik van de adrenaline, 's avonds val ik depressief op de bank in slaap. Maar dat heeft toch iedereen? 'Helemaal niet', brom ik. S. zucht diep. Ik zie aan hem dat hij het niet meer weet met me. Hij haalt diep adem, twijfelt en zegt het dan toch: 'Meld je ziek.'

Een paar weken geleden deed ik nog uit volle borst de marketing voor Bianca, een paar maanden geleden schreef ik intuïtieve boodschappen en duidde ik horoscopen. Tot heel even geleden wilde ik koste wat het kost ondernemer zijn en stervensrijk worden. Nu wil ik de maatschappij en de mensheid dienen. Kosteloos, want geld bestaat niet. Oh ja, toch. Ik ben tiny house bewoner geweest met nomadische dromen, douchte onder regenwater en had ineens duurzame idealen.